|
|
|
Viram (Frans V) terug Wat een verrassing, de enveloppe van Hannie. De van Kinsbergenstraat, Eindhoven, 35 jaar geleden; ik val in de geschiedenis. Weer het elan ervaren waarmee we (ik beschouwde me toen als we) begonnen. Alle gesprekken met Niek en Willum over een commune beginnen, en niet zo maar een commune maar een politieke actie commune. Waar we onze politieke betrokkenheid in daden zouden kunnen omzetten. De eerste zomer, met blote basten bij temperaturen van heel veel graden, glaswol, dat we ergens gratis op straat gevonden hadden, hele kleine stukjes dus, tegen het dakbeschot plakken. Jeuken dat we achteraf deden! En nog geen douche. Alle uren dat we op de zolder van Niek met Willem en Fop(Gerard-Jan) zaten en het bouwkunde tijdschrift 'Papier' vol schreven, eigenlijk iedere maand een heilige vuur waar dan weer een nieuw politiek pamflet uitspatte. De heilige eed die we deden om nooit kapitalist te worden! Elkaar begroette met een vuistje en chocomel dronken want bier was voor het corps. De twee dagen en nachten dat we doorwerkten, de foto's van de, over de hele wereld reizende, tentoonstelling van Niek op plakten. De volgende middag stonden we zo trots in de hal van het Hoofdgebouw van de TH tussen al die panelen. Meer plaksel dan mens maar meer dan wie ook, de voorhoede van de Revolutie, die om de hoek op ons te wachten stond. Dat wisten we bijna vrijwel zeker. De discussies met het andere huis waar Hasj gerookt werd, muziek gemaakt, drama's woedde. En of wij nou politiek en zij nou hippies waren. Iets beter waren wij wel. Wat een leuke tijd was het waarin de wereld ons speelterrein was. Ik zie me nog van de Tongelresestraat -waar ik met Willem (Cornelissen) onze eigen Eerste Eindhovense Commune hadden. (Ja, zo jaloers waren we wel op jullie)- naar de van Kinsbergenstraat lopen. Me afvragend of het politiek verantwoord was om een ijsje te eten, in Biafra hadden ze tenslotte honger en geen ijs. Ten einde raad, vlak voor de van Kinsbergenstraat m'n mond afveegde zodat niemand zou zien dat ik verleid en bezweken was. Zaterdag met Niek en Willem dan weer op de Eindhovense markt met een kraampje; tegen de eerste maanlanding en voor hulp aan Biafra, gearresteerd, in de bak gezeten en toen wisten we 't zeker: wij waren politiek! En hoe ik steeds hoopte dat Annemarie van Ooy thuis zou zijn. Ik was zo verliefd op haar geweest, maar een prachtige flirt in Oss was voor haar genoeg. Wat een schrik dat ze dood is, ik had haar nog zo graag eens gezien en wat fijn te lezen dat jullie er zo voor haar geweest zijn. En ook hoe we elkaar kwijt raakten door politieke meningsverschillen; de arbeideristen en de intellectuelen. De S.P. en de Maoisten; Haat en Nijd. Ik ging bij de Rode Jeugd, anarchisties de straat op, waarde me met twee linker tongen bij de arbeiders. Na een mislukte actie van de RJ waarbij levens in gevaar kwamen, trok ik me uit de politieke bewegingen terug. Woonde in Eindhoven in een woongroep (dat bleef m'n droom) vlak bij, kwam jullie zaterdags op de markt tegen. Belandde in een persoonlijke crisis die jaren duurde, raakte m'n politieke vrienden kwijt en begon een nieuwe spirituele zoektocht. Studeerde toch nog af in architectuur. Werkte een paar jaar op een architectenbureau in Eindhoven. Verhuisde naar Amsterdam begon weer een woongroep nu op radicale psychologie basis. Raakte meer geïnteresseerd in psychologie en spiritualiteit, werd leerling van Osho (Bhagwan) en heette voortaan Viram. Volgde psychologische trainingen, bezocht allerlei meesters in Oost en West en begon een Tantracentrum, ging Tantratrainingen geven, raakte geïnteresseerd in Tibetaans Boeddhisme, werd psychotherapeut, kreeg een dochter (Zina, nu 13 jaar) en ging les geven op een school voor spirituele psychotherapie, begon m'n eigen school. Raakte burn-out. Nu ben ik de draad weer aan het oppakken, breidt m'n werk weer langzaam uit, studeer bij A.H.Almaas een Sufi leraar, geniet van Zina en leer langzaam niet meer te zoeken maar te vinden. Maar wat heb ik van dat zoeken gehouden! 
Ja,. en toch,.. alsmaar die muziek van dat andere huis...Ik herinner me nog
dat we met een groepje uit dat andere huis het centrum van Eindhoven in
trokken en existentieel onder het afdak voor V&D met Frank en Charlie en
Annemarie hebben zitten jammen. Af.Fuckie..af. Ik kon geen instrument
spelen, maar een geribbeld groentekistje en een paar vingerhoeden verder
waarde ik me de ritmesectie, hopend dat niemand hoorde dat ik geen gevoel
voor ritme had, maar ik was even vogelvrije hippie geweest! De volgende
avond plakten we met Niek gewoon de stad weer verder vol en waren in de
nacht de politie nog steeds te slim af.Als ik nu terug kijk naar deze bevlogen politieke tijd, zie ik het deels verward, deels oprecht zoeken naar vrijheid en me proberen te ontdoen van wat ik toen zag als onvrijheid. Een plaats in de maatschappij zoeken waar ik kon zijn wie ik was. En omdat de wereld zo pijnlijk was, moest de ze veranderen. Ik zie dat ik me identificeerde met de onderdrukten en de onvrijheid van anderen, dan kon ik me vrij voelen, ik hielp immers de onderdrukten; dan moest je toch wel vrij zijn. Maar ik wilde ook echt graag vrij zijn en anderen echt vrij zien zijn, het ontbrak me alleen aan dieper bewustzijn van (m'n) vrijheid. Bij Osho trapte ik gedeeltelijk weer in diezelfde val. Wat waren wij vrij...we trokken ons nergens wat van aan...maakten onze eigen vrije spirituele wereld. Alsof dat vrijheid is. Nu denk ik dat ik dichter bij wezenlijke vrijheid ben en kom dagelijks tegen waar ik mezelf en anderen voor de gek houd en juist te zien wat me van vrijheid weerhoud, dat brengt me juist dichter bij. (Het preken nog steeds niet verleerd). Ik deel m'n onderzoek en ervaring met anderen, dat is nu mijn gift aan de wereld. Help anderen zichzelf te zijn in deze wereld.'In de wereld zijn, maar niet van de wereld zijn'. Je leert anderen wat je zelf het meest dient te leren ten slotte... Ben benieuwd te horen hoe jullie op deze tijd terug kijken. Wat het jullie heeft gebracht. Ik heb geen foto's meer van die tijd omdat ik me een paar keer (tevergeefs) van m'n geschiedenis heb proberen te ontdoen en alles weggegooid heb. Ik ben niet zo'n reünie bezoeker maar ik verheug me deze keer op het weerzien. Viram (Frans) V. top |