|
|
|
Hannie terug Ik kwam in Eindhoven terecht via de muzikale picknick op de Heezerheide. Wim Noordhoek van de VPRO maakte er opnames en ik werd, zingend met gitaar, opgenomen en uitgezonden. Daarna zijn we (ik weet niet meer zeker of Annemarie er ook bij was) met een groepje naar de Volksbond op de Bosdijk gegaan. Voor mij kon Eindhoven niet meer stuk. Ik ging er een opleiding voor verpleegster volgen en kwam via mijn stadsgenoot Wim C in contact met de linkse bouwkunde scene. Omdat ik meer was van de flower power en de muziek en de ludieke politiek, kwam ik al snel de creatieve dissidenten van de linkse democratiseringsbeweging tegen en zong samen met hen uit volle borst Eindhoven door. Belandde in het bezette kantongerecht waar mijn gitaar door een van de broers Dücker van drie hoog naar beneden werd gegooid. Actie in Eindhoven en ik was erbij. Met de Rode Jeugd verbleef ik op kerstnacht 1968 in een tent op de Grote Markt. Ik weet niet of Henk W het toen wel gepast vond dat ik luid "he's gotta whole world in his hands" zong en andere gospels. Hij heeft er niets van gezegd. Ik was er ook snel bij toen negen studenten een politieke commune startte op de van Kinsbergenstraat. Ik behoorde vanaf dag twee tot de gasten met de daarbij behorende regels. Ik heb me er vast en zeker niet aan gehouden en ben er, gehuwd en wel, blijven hangen tot juli 1976. van Kinsbergenstraat Iedere vrouw die langs kwam mocht blijven. Zo gaat dat in een mannenhuis. Ik haalde vriendin Annemarie op uit Oss, die na haar eindexamen zat te balen omdat ik niets van me liet horen. Wij gingen altijd samen op vakantie. Ook zij kwam, zag en bleef wonen in de van Kinsbergenstraat tot ze bij Jack ging wonen. We hadden een hecht groepje, niet echt politiek, niet echt shit, maar er wat tussenin: Sjarlie, Jan V, Leon, Annemarie, en ik. Daar hoorde ook Frank en Inge bij. Na een heftige zomer, een zomer die, na het lijkt, jaren heeft geduurd en waar alles is gebeurd wat moest gebeuren om volwassen te worden, nam het gewone leven het weer over en stapte ik elke ochtend op de trein naar mijn werk in Den Bosch. Ik werd verliefd op Maarten. Hij hoorde bij de gematigde politiekelingen en ik zat meer in de 'make love and music and no war' hoek. We kregen verkering en het ging allemaal wat door elkaar lopen. Muziek bleef belangrijk voor mij en je kon mij vinden als fan van de jugband van Sjarlie en Jan V en later zong ik in onze huisband met Frank (gitaar) en Sjarlie (drum), Noël (bas) en Adje (fluit). Ik heb toen net als veel anderen gezocht naar de waarden in het leven en dat werd, als ik er nu later op terugkijk, een gezond evenwicht tussen de dingen die je doet en daar hoorde ook maatschappelijke betrokkenheid bij. Toen om me heen vrienden ruzie gingen maken omdat ze moesten kiezen tussen KEN of SP, besloot ik lid te worden van een partij die zich al had bewezen, de CPN. Dat was in 1973. De Kinsbergencommune heeft mij gevormd tot wie ik ben, natuurlijk in combinatie met mijn opvoeding en karakter.   top |