Inge terug

Eindhoven, 9 mei 2004

Ik zou als dochter van Inge een stukje schrijven over hoe ze tegenwoordig is. Dat had ik wel heel erg makkelijk gezegd, maar het bleek toch wat moeilijker te zijn dan ik dacht. Toch zal ik hieronder een poging wagen.

Voor Moederdag wilde mijn moeder graag een crème die zou zorgen dat de inmiddels lichtelijk opkomende rimpels in haar gezicht gestopt zouden worden. Dit zou een beeld kunnen geven van de jaren die verstreken zijn sinds ze op de Kinsbergenstraat woonde. Vandaag bedacht ik mij echter dat wijsheid met de jaren komt en dat de rimpels daar een teken van zijn. Bij mijn moeder kwam de wijsheid op bepaalde vlakken in ieder geval. Ze heeft inmiddels drie kinderen opgevoed (wat waarschijnlijk niet altijd een pretje was), waarvan er nog maar één thuis woont. Ze werkte als Arbeidsdeskundige bij het UWV waarvoor ze een aantal jaren geleden een examen aflegde waarvan de resultaten punten waren die ik al in jaren niet meer gehaald heb (achten en negens). In haar vrije tijd is ze begonnen met Fitnissen wat zowel haar gezondheid als haar humeur ten goede komt. Als ze weer van de sportschool komt, wat ze in ieder geval twee keer per week doet, heeft ze een goed gevoel over zichzelf. Ook gaat ze met veel plezier naar haar Franse les, waar ze ongeveer drie jaar geleden mee begon. Elke dinsdag reist ze naar Den Bosch met haar boeken en haar schriften om weer iets wijzer te worden. Helaas moet ik wel zeggen dat huiswerk toch altijd een punt is waarin de meesten van ons nooit zullen veranderen. Vorig jaar nog vroeg ze me vlak voor het eten of ik niet even haar huiswerk wilde maken want na het eten moest ze meteen naar de Franse les (en dan tegen ons zeggen dat je nooit iets tot het laatste moment moet laten liggen...).
Zo ben ik ook gelijk aangekomen de minder sterke kanten van mijn moeder. Zo kan ze stronteigenwijs en behoorlijk ongeduldig zijn. Als mijn moeder iets wil dan moet het ook gelijk gebeuren, niet alleen door andere personen maar ook bij zichzelf. Ook is ze vrijwel altijd onrustig en zorgt ze niet dat ze genoeg uitrust. Waarneer mijn moeder van haar werk komt is het eerste wat ze doet zuchten om de troep, die naar onze mening reuze meevalt omdat er meestal vlak voor ze komt wordt opgeruimd. Vervolgens begint ze als een kip zonder kop door het huis te rennen waarbij ze het bloed onder onze nagels vandaan haalt.
Gelukkig is ze tegenwoordig iets beter in het inlassen van rustpauzes. Ze gaat dan even liggen. Ik denk dat de laatste twee kleine ongelukjes daar wel voor hebben gezorgd. Persoonlijk zou ik willen zeggen dat het een geluk bij een ongeluk is. Mijn moeder is namelijk bijna een workaholic, ze werkt met hart en ziel. De keerzijde daarvan is dat als niemand daar een stop op zet, ze zich dood zou werken.

Hierbij heb ik een klein beetje geprobeerd mijn moeder te beschrijven zoals ze nu is. Ik weet dat vele dingen wat kort zijn beschreven, maar als ik alles zou moeten opschrijven wat ik over haar zeggen kan dan zou ik een boek moeten schrijven. Misschien later ooit eens!?

Noortje (dochter van Inge)

Jeroen en Inge Jeroen, Inge e.a. na het eten
top
Politieke Commune Huishouden De bewoners en ander volk kunst,muziek,sport,feesten,ontspannen en verder Annemarie het pand op zoek naar/presentielijst