|
|
Toespraak Maarten terug Kinsbergen 35 -12 juni 2004 Eindhoven 3 september 1968 Dag 1 van mijn studie, beeld 1: Op 3 september 1968 word ik wakker op mijn kamer in de studentenflat aan Boutenslaan, die mijn ouders voor me gehuurd hebben om hun zoon met een gerust hart te laten studeren. Ik waad in de gang door twee centimeter water naar de douches. De medebewoners hadden 's nachts elkaar leuk de volle laag gegeven met de brandslang, nadat ze alle in de koelkast aanwezige pils (ook die van mij) hadden opgedronken. Voor ik de douche in ga verwijder ik twee matrassen en een beddenspiraal. Jongens, jongens... Wat een lol! Dan al weet ik: "Ik zal hier niet lang zal wonen"! Dag 1 van mijn studie, beeld 2: In de Aula van de TH begint de introductieweek. Ik heb me voorgenomen om lid te worden van Demos. Vorige week heb ik een net grijs pak gekocht om daar goed voor de dag te kunnen komen. Ik durfde het pak vandaag nog niet aan: eerst de kat uit de boom kijken. In de Aula vallen mij onmiddellijk een aantal langharige truidragers op. In hun kielzog kom ik direct uit bij de stand van de SVB. Ik word meteen lid (alhoewel ik denk dat je helemaal niet lid kon worden van die club, maar dat je je er alleen maar bij kon aansluiten). In elk geval heb ik de stand van Demos niet meer bereikt. En het grijze pak heb ik 7 jaar, later bij ons trouwen, voor het eerst pas aangehad. Als ik nu terugkijk naar die eerste dag, bijna een jaar voor de totstandkoming van de van Kinsbergenstraat, denk ik dat toen al de kiem gelegd is voor deze "politieke commune". In het studiejaar 1968/1969 trek ik van kamer naar kamer. Ik logeer onder andere bij Ton de Wilde in de Nicolaas Beetsstraat en in een hokje naast Anthony bij Michiel Samson in de Prins Hendrikstraat. Verder wordt er dat jaar veel gediscussieerd en actie gevoerd. Ik heb altijd weer lol als ik het beeld weer voor me zie van Niek Verdonk die tijdens ons atelierwerk (het "practicum" voor bouwkundigen) aan alle aanwezigen één voor één de vraag stelde : W W W W W aarom v v v v v v v echten jullie n n n n n iet in V V V V V V ietnam ? Na deze vraag begonnen alle ondervraagden meestal ook spontaan te stotteren. In de loop van dat jaar werd volstrekt duidelijk dat de tijd rijp was voor de revolutie: Parijs en het Maagdenhuis waren al gelukt. Nu was Eindhoven aan de beurt! Maar ook werd duidelijk dat het niet vanzelf zou gaan. Er moest door ons hard aan gewerkt worden: de arbeiders moesten nog worden omgeturnd, de TH gedemocratiseerd en ook aan onszelf konden we nog wel wat verbeteren (geredeneerd vanuit het motto: "verbeter de wereld, begin bij je zelf"). Vrij snel waren we het eens over de beste vorm waarin onze cel gegoten zou worden: de politieke commune. En aangezien de samenleving toen nog maakbaar was kwam de Van Kinsbergenstraat 35-37 tot stand. Op de historische datum: 15 juni 1969 gingen we van start: Onze website (jullie kennen hem allemaal!?) vermeld daarover op pagina 1: Officieel 9 huurders (studenten van het mannelijke kunne), maar de bezetting van de pandjes bedroeg vanaf het begin minimaal 13 zielen (van beiderlei kunne en verschillend allooi). Onder het motto "Alles moet kunnen", kon een boel, ook al is het "communebed" nooit van de grond gekomen. Op seksgebied leken de vieze boekjes van de boze buurman toch wel het maximaal haalbare collectieve genot. En voor een enkeling was dat "op bezoek" bij Yvonne aan het Hemelrijken We werken hard aan ons zelf. Er vindt uiteraard zelfanalyse plaats. En naast zelfanalyse wordt ook de woon- en leefsituatie kritisch in beeld gebracht. Aangezien het de tijd van de lijstjes was wordt die vorm regelmatig gekozen om aan te geven wat er nog allemaal verkeerd gaat. Zie de lijstjes die aan de muur hangen. De lijstjesmanie maakte zich ook meester van de interne organisatie: het huishouden. "Alles moet kunnen" heeft zich in een paar jaar getransformeerd in: "We hebben voor alles een regeling". Van anarchie naar centrale sturing en regie. Het eerste jaar wordt de tentoonstelling "Het kapitaal" gemaakt. We zeefdrukken de tekst: "Wees gerust zij sterven ver van hier" op T-shirts. We schilderen de mensa onder met de leus "Tevreden slaven zijn de grootste vijanden van de vrijheid" en plakken Eindhoven onder (soms zelfs met blanco papier om de politie te jennen). Daarnaast leverden we onze bijdrage via de ESM aan het democratiseren van de TH, kraakacties en de totstandkoming van "De sluipende schurft". Naarmate het eerste jaar verstrijkt wordt de strijd die eerst extern gericht was, verplaatst naar de pandjes zelf: de politiekelingen tegen de shit-scene. De muren groeien vol met flowerpower en humoristische teksten, totdat ik er groot "Socialisme nu" en "Let's kill those dirty hippies" op geschilderd heb: We besluiten om ze wit te schilderen. Het was een tijd waarin we onze zelfstandigheid kregen en waar moesten maken: een weg moesten kiezen. Kiezen tussen shit of politiek; kiezen tussen studie of fabriek; kiezen tussen waardevrij of maatschappelijk verantwoord; kiezen voor SP, Ken-ML of CPN, kiezen voor jezelf of de maatschappij. Want kiezen moesten we, ook al is achteraf gezien de polariteit wat overdreven geweest: duidelijkheid in persoonlijke keuze werd gevraagd, nee... werd geëist. Later neemt de polarisatie binnen de pandjes weer af en komt datgene wat ons altijd gebonden heeft weer boven: muziek en andere cultuuruitingen. Na al die jaren hou ik nog steeds van de "Van Kinsbergen. Niet omdat het wooncomfort zo geweldig was. Ook al niet omdat Eindhoven zo'n fantastische stad was. Wel omdat jullie er ook waren en ik er principiële keuzes gemaakt heb over wat ik wel wilde en niet wilde of waar ik aan mee wilde doen. Wel, omdat Ik er Hannie heb ontmoet en omdat mijn oudste zoon, Jop, er is geboren. Maar vóóral omdat het voor mij nog steeds symbool staat voor een tijd waar ik prachtige herinneringen aan heb overgehouden: "de verbeelding aan de macht". Kom daar nu nog eens om. top |