|
|
|
Reacties op Maaike Helder terug Maaike Helder over het verleden Hannie schreef: Op woensdag vernieuwen we meestal de website. Nu de vakantieperiode aanbreekt zal het niet meer elke week zijn. We hebben nog foto's. Er komen nog dagelijks reacties. We tillen Kinsbergen35 over de vakantie maar dan moet het ook afgelopen zijn. Op 18 september gaan we uit de lucht. Want zoals ene Maaike Helder (was het Hugo Brandt Corstius zelf) op 11 juni, de avond voor het feest aan ons mailde: "Wat een treurigheid jullie site! Een stelletje 50gers die nog in het verleden leven. Hebben jullie niks bijgeleerd? Die fotos en verhalen wie is daar nog in geinteresseerd? Get a life! (…) Maake Helder Nou, die Maaike Helder heeft het toch echt verkeerd begrepen......met het vergeten van het verleden leef je maar half in het heden ! Pia Die reactie was er natuurlijk een van een buitenstaander. Allicht leven we in het hier en nu, maar zoals de dingen vroeger waren, dat zijn ze toch zeker niet meer, laat staan dat onze idealen te verslaan zijn!!! En dat doen we allemaal, leven vanuit - of naar idealen, of niet soms! Ik vind het dus een domme opmerking, helemaal uit de kontekst, wars van idealen. Of waar ging het dan om? Noël Aan de redactie website Van Kinsbergen 35, Get a life! Als je op deze leeftijd nog een leven moet halen? Ik ken die mevrouw Helder niet, maar blijkbaar kijkt ze met weinig enthousiasme terug op haar leven tot nu toe. Ik ben ook niet zo voor allerlei reünies, maar deze was in meerdere opzichten geslaagd. En de website was een goede ondersteuning daarbij. It is life. Frans S Wat zielig, zo'n text over 50ers! Niets afstotelijker dan mensen voorbij hun programmaties hoogtepunt en dan acterend alsof ze er nog aan de vooravond staan. Wanneer wordt realiteit gemaakt tot poëties noodlot, vol met eigen fantasie en geschiedenis, maar dan wel bewust van tijd, plaats en hoe daarin nog stijlvol te handelen. Mijn dochters vinden het uitstekend dat ik van goeie en dezertijdse muziek hou en niet roep of het wat zachter mag; maar ze zouden zich schamen als ik mij als een jong dom hondje zou gedragen, levendig en lustig, maar blijkbaar niet in de gaten dat dat er zo allang niet meer uitziet. Zij zouden het raar vinden als ik niet leuk van vroeger zou kunnen vertellen, maar zij zouden het nog stommer vinden wanneer ik niet zou beseffen dat ik al enige tijd voorbij de balans van toekomst en herinnering leef. En dat geldt per definitie voor allen die nu aan het reuniëren slaan... Das best leuk, vooral wanneer niet spijt maar na-pret overheerst, niet teleurstelling noch ontevredenheid, maar er wel plaats is voor weemoed en vastgehouden zin in doorgaan of nog wat veranderen... Enfin, nou zit ik toch te preken en eerlijk gezegd vind ik dat weerzinwekkend - niet lullen, maar doen; niet beschouwen, maar bedenken en beleven - daar gaat ie weer. Spannend om te zien hoe dezelfde mensen niet alleen hun vermomming, maar ook hun houding hebben vormgegeven. Groet, Willum Overpijnzingen naar aanleiding van Maaike en Willum Get a life. Ik weet nog goed dat ik zulke dingen zei, niet ouder dan dertig wilde worden; volwassen... dat leek me het ergste wat er was. Nu ik vijf en vijftig ben, ben ik zo blij met waar ik ben, zoveel minder verwarring en paniek. Vijf en vijftig en still alive (de contradictie tussen stil en levend voorbij). Nooit gedacht dat het zo vet kon zijn ouder te worden. Het ziet er anders uit. Leger, milder en ruimer, kan ik haar wilde levenslustige beschuldiging op haar waarde schatten en ben zo blij dat ik haar niet hoef te bestrijden omdat ik me niet meer zo gauw aangevallen voel. M'n vrijheid niet meer hoef te bevechten door haar fout te maken. Herinner me ook hoe vaak ik gewaarschuwd ben voor als ik ouder zou worden; dat ik dan ook gemiddelde burger zou worden en m'n wilde haren kwijt zou raken en hoe dat steeds voor dovemansoren gezegd was, me toen weliswaar vastklampend aan m'n rebelsheid, maar ook overtuigd het waardevolle niet te verloochenen en hoe ik dacht daarvoor de oudere generatie te moeten bestrijden. En hoewel m'n haren er bijna afgeliefd zijn. Ben ik de passie voor de waarheid en de essentie van het leven gelukkig trouw gebleven, ze heeft een andere vorm gekregen. Het verteren van de ervaringen uit die grenzeloze wilde tijd van de communes zijn een onderdeel daarvan en de Kinsbergen-35-reunie was daar voor mij, hoewel niet altijd leuk, wel zeer dienstbaar aan. Zo blij te ervaren dat sommige vriendschappen zo diep waren gegaan en nog steeds m'n hart konden raken en ook de pijn te voelen vreemden tegen te komen die zo op vroegere vrienden leken. De keuzes te zien die ik toen maakte; waar ik niet koos m'n hart te volgen maar linkse status of voordeel najoeg en hoe waardevol dat te berouwen. Viram Hannie schrijft dat de website op de gedenkwaardige 18 september op zwart zal gaan (Zal dat ook de dag zijn waarop Maaike Helder helemaal niet blijkt te bestaan en haar naam enkel is gebruikt om de pennen in beweging te krijgen!??). Ied Maake Helder deel twee top |